Het eerste weekje reizen
Door: Tinka
Blijf op de hoogte en volg Tinka
10 Augustus 2007 | Bolivia, La Paz
Hier komt een korte versie over wat we de afgelopen week hebben gedaan, voor een uitgebreide versie kan je wederom kijken op brammus.waarbenjij.nu.
Na dat we Cochabamba hadden verlaten, zijn we naar Sucre vertrokken. De eerste dag hebben we daar helemaal niks uitgevoerd, want Bram lag ziek op bed. Ik moet zeggen dat ik wel erg gelukkig was met de kabeltv op de kamer, zodat ik de hele dag engelse series en films kon kijken. De volgende dag was Bram gelukkig weer beter, zodat we de stad konden gaan verkennen. Er staan een heleboel witte gebouwen in Sucre, daarom wordt het ook wel la ciudad blanca (de witte stad) genoemd. Maar ik moet zeggen dat we eigenlijk wel vrij snel uitgeken waren in de stad, omdat het wel redelijk klein is. De volgende dag zijn we naar een dinosauruspark geweest waar we de voetsporen van dinosaurussen konden zien en een heleboel grote dinobeelden. Eigenlijk hebben we verder de hele dag niet zo veel gedaan.
De laatste dag in Sucre hebben we een hike gemaakt over een oud inca-pad. Het pas liep oorspronkelijk van Sucre naar Potosi om mineralen te vervoeren. Ze deden daar dan ongeveer 2 weken over. Wij hebben dan ook maar een deel van het pad gelopen. Er was echt een heel mooi uitzicht! We zijn naar een krater gelopen en hebben ook de mond van de duivel gezien (een paar stalagtieten en stalagmieten) bij een waterval.
De volgende dag zijn we naar Potosi vertrokken, wat maar 4 uurtjes van Sucre vandaan ligt. Er was een feest in de stad, waardoor we een optocht gezien hebben. Dit keer helaas niet zo mooi, want niemand was verkleed. Er was alleen muziek en er liepen groepen mensen mee. Ook hebben we de geldsmederij gezien, waar Potosi om bekend staat. Vroeger waren ze heel erg bekend om hun zilvermijnen. Zelfs Spanje haalde zilver/munten uit Potosi. Ik wilde eigenlijk ook wel de mijnen bekijken, maar het was weekend toen we daar waren, wat inhoud dat er ongeveer geen activiteit in de mijnen zou zijn. En bovendien komen er een hoop giftige stoffen vrij in de mijnen, dus het zou ook niet bijzonder goed voor onze gezondheid geweest zijn. Het schijnt dat er nog steeds in de mijnen gewerkt wordt onder dezelfde omstandigheden als 50jaar geleden. Het is dus hardstikke onveilig en de meeste mijnwerkers overlijden al voor hun 40e. De weduwe van de mijnwerker krijgt dan wel een redelijke uitkering.
Na één nachtje in Potosi wilden we naar Uyuni. We hadden niet van tevoren geboekt, dus we waren blij toen we nog een bus hadden gevonden die ´s middags zou vertrekken. De bus kwam echter al wat later aan dan verwacht en er waren ook meerdere plekken dubbelgeboekt, zodat Bram en ik niet naast elkaar konden zitten, terwijl dat wel volgens onze tickets kon. Toen we 10minuutjes onderweg waren, begrepen we ook waarom de bus wat laat was. Af en toe hield de motor ermee op en moesten we even stil staan. Het bleek dat dat al zo ging vanaf Sucre. Na ongeveer 2 uur kwam de bus dan ook stil te staan en wilden niet meer verder. Er werd ons uiteindelijk verteld dat rond 12uur ´s nachts een nieuwe bus zou komen. Dit zorgde voor veel opschudding, want dan moesten we nog bijna 10uur wachten en het zou erg koud worden waar we waren ´s nachts. Sommige mensen zijn dan ook gaan liften, of wel verder naar Uyuni of terug naar Potosi. Wij besloten toch maar te gaan wachten. Gelukkig was na 6uur al de bus gerepareeerd en konden we weer verder, dachten we. De bus keerde namelijk om en reed dezelfde weg weer terug. Het bleek dat hij de nieuwe bus tegemoet ging rijden, heel apart nu we weer heel waren. Even later zaten we gelukkig wel in de nieuwe bus en we kwamen rond 12uur ´s nachts aan in Uyuni. We zijn toen het eerste en beste hostal ingedoken, omdat we het niet zo zagen zitten om met onze rugzakken in het donker door een onbekende stad te dwalen. Het hostal was echter heel erg slecht. De kamer was super klein, zonder ramen en met grondverf wit geschilderd. De bedden leken van beton zo hard en ontzettend koud! En de wc durfden we bijna niet te gebruiken zo vies. Toen we de volgende ochtend wakker werden, hebben we ons dan ook gelijk aangekleed en zijn op zoek gegaan naar een ander hostal om te douchen en de volgende nacht te slapen.
Deze dag hebben we verder een beetje Uyuni verkend en hebben een driedaagse tour geboekt voor de volgende dag naar de Salar de Uyuni en nog wat meren e.d.
Over de tour komt de volgende keer wel, maar ik wil wel even kwijt dat het erg mooi was!!
Groetjes Tinka
Na dat we Cochabamba hadden verlaten, zijn we naar Sucre vertrokken. De eerste dag hebben we daar helemaal niks uitgevoerd, want Bram lag ziek op bed. Ik moet zeggen dat ik wel erg gelukkig was met de kabeltv op de kamer, zodat ik de hele dag engelse series en films kon kijken. De volgende dag was Bram gelukkig weer beter, zodat we de stad konden gaan verkennen. Er staan een heleboel witte gebouwen in Sucre, daarom wordt het ook wel la ciudad blanca (de witte stad) genoemd. Maar ik moet zeggen dat we eigenlijk wel vrij snel uitgeken waren in de stad, omdat het wel redelijk klein is. De volgende dag zijn we naar een dinosauruspark geweest waar we de voetsporen van dinosaurussen konden zien en een heleboel grote dinobeelden. Eigenlijk hebben we verder de hele dag niet zo veel gedaan.
De laatste dag in Sucre hebben we een hike gemaakt over een oud inca-pad. Het pas liep oorspronkelijk van Sucre naar Potosi om mineralen te vervoeren. Ze deden daar dan ongeveer 2 weken over. Wij hebben dan ook maar een deel van het pad gelopen. Er was echt een heel mooi uitzicht! We zijn naar een krater gelopen en hebben ook de mond van de duivel gezien (een paar stalagtieten en stalagmieten) bij een waterval.
De volgende dag zijn we naar Potosi vertrokken, wat maar 4 uurtjes van Sucre vandaan ligt. Er was een feest in de stad, waardoor we een optocht gezien hebben. Dit keer helaas niet zo mooi, want niemand was verkleed. Er was alleen muziek en er liepen groepen mensen mee. Ook hebben we de geldsmederij gezien, waar Potosi om bekend staat. Vroeger waren ze heel erg bekend om hun zilvermijnen. Zelfs Spanje haalde zilver/munten uit Potosi. Ik wilde eigenlijk ook wel de mijnen bekijken, maar het was weekend toen we daar waren, wat inhoud dat er ongeveer geen activiteit in de mijnen zou zijn. En bovendien komen er een hoop giftige stoffen vrij in de mijnen, dus het zou ook niet bijzonder goed voor onze gezondheid geweest zijn. Het schijnt dat er nog steeds in de mijnen gewerkt wordt onder dezelfde omstandigheden als 50jaar geleden. Het is dus hardstikke onveilig en de meeste mijnwerkers overlijden al voor hun 40e. De weduwe van de mijnwerker krijgt dan wel een redelijke uitkering.
Na één nachtje in Potosi wilden we naar Uyuni. We hadden niet van tevoren geboekt, dus we waren blij toen we nog een bus hadden gevonden die ´s middags zou vertrekken. De bus kwam echter al wat later aan dan verwacht en er waren ook meerdere plekken dubbelgeboekt, zodat Bram en ik niet naast elkaar konden zitten, terwijl dat wel volgens onze tickets kon. Toen we 10minuutjes onderweg waren, begrepen we ook waarom de bus wat laat was. Af en toe hield de motor ermee op en moesten we even stil staan. Het bleek dat dat al zo ging vanaf Sucre. Na ongeveer 2 uur kwam de bus dan ook stil te staan en wilden niet meer verder. Er werd ons uiteindelijk verteld dat rond 12uur ´s nachts een nieuwe bus zou komen. Dit zorgde voor veel opschudding, want dan moesten we nog bijna 10uur wachten en het zou erg koud worden waar we waren ´s nachts. Sommige mensen zijn dan ook gaan liften, of wel verder naar Uyuni of terug naar Potosi. Wij besloten toch maar te gaan wachten. Gelukkig was na 6uur al de bus gerepareeerd en konden we weer verder, dachten we. De bus keerde namelijk om en reed dezelfde weg weer terug. Het bleek dat hij de nieuwe bus tegemoet ging rijden, heel apart nu we weer heel waren. Even later zaten we gelukkig wel in de nieuwe bus en we kwamen rond 12uur ´s nachts aan in Uyuni. We zijn toen het eerste en beste hostal ingedoken, omdat we het niet zo zagen zitten om met onze rugzakken in het donker door een onbekende stad te dwalen. Het hostal was echter heel erg slecht. De kamer was super klein, zonder ramen en met grondverf wit geschilderd. De bedden leken van beton zo hard en ontzettend koud! En de wc durfden we bijna niet te gebruiken zo vies. Toen we de volgende ochtend wakker werden, hebben we ons dan ook gelijk aangekleed en zijn op zoek gegaan naar een ander hostal om te douchen en de volgende nacht te slapen.
Deze dag hebben we verder een beetje Uyuni verkend en hebben een driedaagse tour geboekt voor de volgende dag naar de Salar de Uyuni en nog wat meren e.d.
Over de tour komt de volgende keer wel, maar ik wil wel even kwijt dat het erg mooi was!!
Groetjes Tinka
-
11 Augustus 2007 - 10:43
Stephan En Hannie:
Hoi Tinka en Bram
Leuk dat je gewoon verder gaat met het schrijven van wat je beleeft hebt
Baalen dat de bussen daar zo slecht zijn en dat je dan zo lang moet wachten tot er ander vervoer komt.
Doe Bram de groeten van ons, vooral van Suzanne, en nog veel plezier de laatste weken daar.
Groetjes Hannie & Stephan
-
11 Augustus 2007 - 13:00
Willemiek:
Lieve Tinka en Bram,
Ik vind het het leuk dat jullie apart schrijven, want dat geeft een breder beeld en de een vult de ander aan. Maar goed dat je van tevoren niet weet, wat er mis kan gaan en hoe lang je moet wachten. Dat maakt het juist ook wel weer spannend en leuk. Maak jij een paar mooie foto's, want ik denk dat ik weet waarom Bram geen foto's heeft geplaatst? Heel veel plezier en geniet ervan, Willemiek. -
11 Augustus 2007 - 21:45
Thomas:
Piet Hein, zijn naam is klein,
Zijn daden bennen groot,
Hij heeft gewonnen de Zilveren Vloot
Die Spaanse vloot die Piet Hein veroverder was misschien wel afgeladen met zilveren muntjes uit Potosi :)Hopelijk verloopt de rest van jullie reis iets soepeler. Zo niet, geniet dan maar van wat je ziet ;)
Groetjes! -
12 Augustus 2007 - 21:29
Bram:
Hej leuke meid,
Wat toevallig dat jij net zo´n mooi avontuur beleefd als ik ;)
Hannie, Fred, Stephan en (vooral) ook Suzanne krijgen de hartelijke groeten van me terug ;)
En Thomas, wat jij zegt over de zilvervloot klopt inderdaad als een bus. Al die munten kwamen stuk voor stuk uit Potosi.
Groeten, Bram. -
14 Augustus 2007 - 11:48
Willemiek:
Lieve Tinka en Bram,
Ik zou zo mee willen, ik vind het trouwens erg leuk, dat jullie beiden zoveel schrijven! Groetjes, Willemiek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
