Een weekje met de weeskinderen
Door: Tinka
Blijf op de hoogte en volg Tinka
08 Juli 2007 | Bolivia, Cochabamba
Afgelopen week ben ik van maandag tot en met zaterdag met de weeskinderen op stap geweest naar Chapare. Erg vermoeiend, maar wel erg leuk!
Maandagochtend om 8uur zouden we vertrekken, er was echter iets mis met de bus, waardoor we pas om 1uur ’s middags zijn vertrokken. Om 3uur hebben we toen geluncht (rijst en een ei) bij een heel mooi meer. Een half uur daarna nog een plaspauze gehad, waarna de auto niet meer starte. We dachten dat de motor misschien oververhit was, dus een half uur gewacht, maar ook daarna wilde de motor niet aanslaan. Helaas was er ook bijna geen bereik met de mobiel, dus het was heel moeilijk om hulp te vragen. Gelukkig was er een vrachtwagenchauffeur zo lief om te helpen. Met zijn hulp kwamen we wel ongeveer een kilometer verder, maar daarna hield de motor er weer mee op. Uiteindelijk lukte het om naar Cochabamba te bellen en ze zouden reparateurs sturen en kijken of ze een nieuwe bus konden regelen. Het was onderhand al donker geworden buiten en ook redelijk koud. Samen met de 2 begleiders heb ik toen een kampvuur naast de bus gemaakt. 1 van de begleiders had ook sterretjes bij zich, dus de kinderen hebben zich wel even vermaakt. Pas rond 11uur ’s avonds kwamen de reparateurs een keertje en die zeiden dat ze niks konden doen voor ons. Er was ook nog steeds geen andere bus gekomen, dus het hield in dat we de nacht in de bus moesten doorbrengen, zeer oncomfortabel, want het was niet zo’n grote bus, maar er waren wel veel spullen en kinderen. Ik kan dan ook niet zeggen dat ik erg veel heb geslapen. De volgende dag kwam er dan eindelijk een bus rond 11uur ’s ochtends. Deze bracht ons bijna tot de bestemming, maar voor het laatste stukje wilde het weer een heleboel meer geld, dus wij weer allemaal de bus uit, op zoek naar ander vervoer. Het werd een soort van vrachtwagen, waar we allemaal in de laadbak konden zitten inclusief de spullen. Rond 1uur kwamen we dan eindelijk bij de bestemming aan. Een reis van meer dan 24uur, wat normaal gesproken in ongeveer 6uur kan...
De locatie was op het landgoed van een kerk, ook de pastoor en zijn gezin woonden er. Er waren helaas maar 4matrassen voor 30 personen. Dit hield in dat de drie moeders met hun kinderen op een matras mochten slapen en 1 begleider. De rest van de kinderen moesten op de grond slapen. Ik heb een matras gedeeld met 1 van de moeders. Ik denk dat het wel beter was dan op de grond, maar ik heb de hele week heel beroerd geslapen. Ten eerste was het natuurlijk veel te klein voor 3 personen (gelukkig was het wel een 1 ½ persoonsmatras) en ten tweede was het heel erg hard (ik denk bijna net zo hard als gewoon de grond!) en ten terde draaide het kindje alle kanten op en ging soms zomaar overeind zitten en hard huilen! Dit waren dan alle niet zo fantastische dingen ;), maar in totaal was het eigenlijk een hele leuk week! Het was ’s ochtends vroeg opstaan (6uur) en dan het ontbijt klaar maken en de lunch (welke de hoofdmaaltijd van de dag is, dus veel werk voor 30 mensen). De kinderen hadden ok nog godsdienstles elke ochtend. Dan lunchen en vervolgens naar de rivier. De meeste kinderen konden niet zwemmen, maar het was niet zo diep dus dat was geen probleem. Ze vonden het echt fantastisch in de rivier, eigenlijk hadden de begeleiders een programma opgesteld voor de hele week, maar uiteindelijk zijn we de hele week naar de rivier geweest, omdat de kinderen het zo fantastisch vonden. ’s Avonds zijn we 2x naar de kerk geweest (er zijn blijkbaar 3-4 missen per week!) en 2 avonden hebben we basketbal en andere balspellen gespeeld op het aangrenzende basketbalveld.
Zoals jullie misschien al begrepen hebben is het een gelovig huis, maar ik had tot deze week nog niet echt doorgehad hoe gelovig. Het zijn christenen en ze mogen alleen maar naar christelijke muziek luisteren, ze mogen alleen maar dansen op christelijke muziek, ze mogen geen alcohol drinken. En zo hebben ze nog wel meer regels die behoorlijk streng zijn.
Op donderdag hoorden we dat we niet zouden kunnen vertrekken op vrijdag zoals gepland, omdat er stakingen waren in Chapare. Het bleek later dat het meer de andere kant op was, dus dat het wel gewoon kon. Toch zijn we toen pas op zaterdag vertrokken, ook omdat we zelf nog een bus moesten regelen, want ze gingen ons geen bus sturen, omdat die nog steeds kapot was. Gelukkig ging deze terugreis heel wat voorspoediger dan de heenreis!
Maandagochtend om 8uur zouden we vertrekken, er was echter iets mis met de bus, waardoor we pas om 1uur ’s middags zijn vertrokken. Om 3uur hebben we toen geluncht (rijst en een ei) bij een heel mooi meer. Een half uur daarna nog een plaspauze gehad, waarna de auto niet meer starte. We dachten dat de motor misschien oververhit was, dus een half uur gewacht, maar ook daarna wilde de motor niet aanslaan. Helaas was er ook bijna geen bereik met de mobiel, dus het was heel moeilijk om hulp te vragen. Gelukkig was er een vrachtwagenchauffeur zo lief om te helpen. Met zijn hulp kwamen we wel ongeveer een kilometer verder, maar daarna hield de motor er weer mee op. Uiteindelijk lukte het om naar Cochabamba te bellen en ze zouden reparateurs sturen en kijken of ze een nieuwe bus konden regelen. Het was onderhand al donker geworden buiten en ook redelijk koud. Samen met de 2 begleiders heb ik toen een kampvuur naast de bus gemaakt. 1 van de begleiders had ook sterretjes bij zich, dus de kinderen hebben zich wel even vermaakt. Pas rond 11uur ’s avonds kwamen de reparateurs een keertje en die zeiden dat ze niks konden doen voor ons. Er was ook nog steeds geen andere bus gekomen, dus het hield in dat we de nacht in de bus moesten doorbrengen, zeer oncomfortabel, want het was niet zo’n grote bus, maar er waren wel veel spullen en kinderen. Ik kan dan ook niet zeggen dat ik erg veel heb geslapen. De volgende dag kwam er dan eindelijk een bus rond 11uur ’s ochtends. Deze bracht ons bijna tot de bestemming, maar voor het laatste stukje wilde het weer een heleboel meer geld, dus wij weer allemaal de bus uit, op zoek naar ander vervoer. Het werd een soort van vrachtwagen, waar we allemaal in de laadbak konden zitten inclusief de spullen. Rond 1uur kwamen we dan eindelijk bij de bestemming aan. Een reis van meer dan 24uur, wat normaal gesproken in ongeveer 6uur kan...
De locatie was op het landgoed van een kerk, ook de pastoor en zijn gezin woonden er. Er waren helaas maar 4matrassen voor 30 personen. Dit hield in dat de drie moeders met hun kinderen op een matras mochten slapen en 1 begleider. De rest van de kinderen moesten op de grond slapen. Ik heb een matras gedeeld met 1 van de moeders. Ik denk dat het wel beter was dan op de grond, maar ik heb de hele week heel beroerd geslapen. Ten eerste was het natuurlijk veel te klein voor 3 personen (gelukkig was het wel een 1 ½ persoonsmatras) en ten tweede was het heel erg hard (ik denk bijna net zo hard als gewoon de grond!) en ten terde draaide het kindje alle kanten op en ging soms zomaar overeind zitten en hard huilen! Dit waren dan alle niet zo fantastische dingen ;), maar in totaal was het eigenlijk een hele leuk week! Het was ’s ochtends vroeg opstaan (6uur) en dan het ontbijt klaar maken en de lunch (welke de hoofdmaaltijd van de dag is, dus veel werk voor 30 mensen). De kinderen hadden ok nog godsdienstles elke ochtend. Dan lunchen en vervolgens naar de rivier. De meeste kinderen konden niet zwemmen, maar het was niet zo diep dus dat was geen probleem. Ze vonden het echt fantastisch in de rivier, eigenlijk hadden de begeleiders een programma opgesteld voor de hele week, maar uiteindelijk zijn we de hele week naar de rivier geweest, omdat de kinderen het zo fantastisch vonden. ’s Avonds zijn we 2x naar de kerk geweest (er zijn blijkbaar 3-4 missen per week!) en 2 avonden hebben we basketbal en andere balspellen gespeeld op het aangrenzende basketbalveld.
Zoals jullie misschien al begrepen hebben is het een gelovig huis, maar ik had tot deze week nog niet echt doorgehad hoe gelovig. Het zijn christenen en ze mogen alleen maar naar christelijke muziek luisteren, ze mogen alleen maar dansen op christelijke muziek, ze mogen geen alcohol drinken. En zo hebben ze nog wel meer regels die behoorlijk streng zijn.
Op donderdag hoorden we dat we niet zouden kunnen vertrekken op vrijdag zoals gepland, omdat er stakingen waren in Chapare. Het bleek later dat het meer de andere kant op was, dus dat het wel gewoon kon. Toch zijn we toen pas op zaterdag vertrokken, ook omdat we zelf nog een bus moesten regelen, want ze gingen ons geen bus sturen, omdat die nog steeds kapot was. Gelukkig ging deze terugreis heel wat voorspoediger dan de heenreis!
-
08 Juli 2007 - 18:32
Marjolein:
Hoi Tinka,
Zo dat klinkt avontuurlijk! Wel jammer dat de bus kapot ging maar zo beleef je wel wat. Fijn dat je mee kan helpen om de kinderen leuke uitjes te geven. En nu weer naar school of hebben de kinderen daar ook vakantie? Wij hebben gisteren Evans verjaardag gevierd en een biertje op je gedronken.
Nog veel succes !!
x Marjolein -
09 Juli 2007 - 13:59
Marja:
Hallo Tinka,
Wat een avontuurlijke week. Het is wel steeds behelpen en je zelf helpen daar.
Benieuwd wat je deze week weer gaat meemaken.
Liefs, knuffel!
-
09 Juli 2007 - 19:18
Daphne:
Hey lieve Tink!
Wat een interessante belevenissen weer, je maakt heel wat mee. Ik hoop dat je er veel geniet ondanks de ook minder ideale dingen. Wij zijn net terug van het jc-weekend en het was erg geslaagd. Op de terugweg wel in een heftige hagelbui terecht gekomen, maar verder zat het mee. We hebben je uiteraard wel gemist!
Veel plezier daar nog en ik mail je snel weer!
kus,
Daphne -
10 Juli 2007 - 13:20
JCO:
Lieve Tinka,
Namens Gemeenschappelijk Goed van harte bedankt voor je lieve kaartje! We hebben afgelopen weekend een klein tochtje gemaakt in vergelijking met jou (!) en hebben op jou en je Goede Gezondheid geproost. Nog veel plezier met t staartje van je verblijf/reis/avontuur,
XXjes -
13 Juli 2007 - 06:03
Leslie:
Wou zeggen dat ik je kaartje ontvangen heb. Zag er leuk uit, goed geschreven (beter dan vroeger, waar ik slechts een kaartje met de groeten kreeg), mooi plaatje.
Nou, wat een belevenissen daar, blijkt dat bussysteem in Nederland toch niet zo slecht.
Maar goed:
groeten vanuit Wenen, Leslie -
16 Juli 2007 - 10:17
Julie:
Hey Tinka,
Gave dingen maak je allemaal mee en mooi dat het uiteindelijk altijd weer op z'n pootjes terecht komt.
Zelf heb ik vanaf morgen ook eindelijk vakantie en daar ga ik heerlijk van genieten. (heb ik ook eens tijd om die financiën uit te zoeken waar je al een tijdje geleden om had gevraagd ;))
Veel plezier daar nog!
Kus,
Julie -
16 Juli 2007 - 14:20
Fred & Gonny:
Wat een belevenissen allemaal weer.Wel te gek dat je dit allemaal voor die kinderen kunt doen.Door de foto´s krijgen we een beetje indruk wat het voor die kinders betekent.Echtleuk hoor.
Veel plezier verder nog,
Knuffel Fred & Gonny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
